Welcome — 1990 Batch

St Philomena College, Puttur is an educational institution for undergraduate and postgraduate studies situated in Puttur town in Karnataka state, India. The college is managed by the Catholic Board of Education (CBE) of the Diocese of Mangalore.

1990 batch

A unique batch as per me, had lots of fun from starting getting Ashok to get elected as President. No big news from our class other than Vivek is getting Rank. Special mention about our Athletic team, where our class heros to be mentioned.

Notable alumni

Sadananda Gowda — former Chief Minister of Karnataka and former Union Minister for Ministry of Law and Justice; Ministry of Railways; Ministry of Statistics and Programme Implementation; Ministry of Chemicals and Fertilizers

A. S. Bopanna — former judge of Supreme Court of India

Shobha Karandlaje — Minister of State for Ministry of Labour and Employment, Ministry of Micro, Small and Medium Enterprises and Member of Parliament representing Bangalore North

B. A. Viveka Rai — senior Kannada researcher, critic, translator, folklorist

ಹಾಯ್ ಸ್ನೇಹಿತರೆ ,

ನಿನ್ನೆ ಒಂದು ಮದುವೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು.ಹೋಗುವ ತನಕ "ಹೋಗುವುದಾ ಬೇಡವಾ" ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆ. ಆದರೂ ಅದೇನೋ ಸೆಳೆತ ಕೊನೆಗೂ ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದವರು ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮಕ್ಕಳು,ಮಾವನ ಮಕ್ಕಳು. ಎಲ್ಲರೂ ಜೊತೆಯಾದಾಗ ನಮ್ಮ ನೆನಪಿನ ಸವಿಮೂಟೆಯೊಂದು ತೆರೆದು ಕೊಂಡಿತು. ನಾವೆಲ್ಲಾ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾದಾಗ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ತುಂಟಾಟಗಳ ಪುಟ ತೆರೆಯುತ್ತಾ ಹೋದೆವು. ನಂತರದ ಹದಿಹರೆಯದ ದಿನಗಳ ಗಮ್ಮತ್ತು ,ತಮಾಷೆ,ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜು ಜೀವನವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿ ಹೊಗಳಿದ್ದು ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಳುತ್ತಾ ಮದುವೆ ಮಂಟಪವೆಂಬುದನ್ನು ಮರೆತು ನಕ್ಕು ನಲಿದೆವು. ಹೋಗುವಾಗ ಆರುವತ್ತನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಿದ ಮುದುಕಿಯಂತೆ ಹೋದವಳು ಬರುವಾಗ ಹದಿನಾರರ ನವತರುಣಿಯಂತೆ ಹಾರುತ್ತಾ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ.

ಇದೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಕಳೆದ ನಿನ್ನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಾಣದ ಅದೇನೋ ಸಂತಸ ಅಡಗಿದೆ. ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕಿನ ಆಗುಹೋಗುಗಳಲ್ಲಿ, ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿ ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ನಾವು ವ್ಯಸ್ತರಾಗಿರಬಹುದು, ತುಂಬ ಸಂತೋಷದಲ್ಲೂ ಇರಬಹುದು,ಆದರೆ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹ ಸ್ನೇಹಿತರು ಜೊತೆಯಾದಾಗ ತೆರೆದು ಕೊಳ್ಳುವ ನೆನಪಿನ ಖಜಾನೆಯ ಸಂತಸ ಮಾತ್ರ ಅಮೋಘ.

ಅಂತಹ ನೆನಪುಗಳು ತೇರನ್ನು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಎಳೆಯೋಣಾ ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಫ್ರಾಂಕ್ ರದ್ದು. ಬೀಸುವ ಆ ನೆನಪಿನ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ, ಫಿಲೋಮಿನಾದ ನಮ್ಮ ಐದು ವರುಷಗಳ ಜೀವನದ ರೀಲು ತೆರೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದು ಖಂಡಿತಾ. ಹೊಸದಾಗಿ ತರಗತಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುವಾಗ ಅಪರಿಚಿತರಾದ ನಾವುಗಳು,ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ನಡುಗುತ್ತಾ ತರಗತಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಮೊದಲ ದಿನದಿಂದ ,ಅಗಲುವಾಗ ಅದೇನೋ ಹೇಳಲಾಗದ ಮನದುಂಬಿ ಬಂದ ಭಾವನೆಗಳ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಮಿಂದೆದ್ದು ಕಣ್ತುಂಬಿ ಬಂದ ನೋವಿನ ಸೆಲೆ.

ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ತಿಂದ ಬೈಗಳು,ಯಾವ ಬೈಗಳಿಗೂ ಕ್ಯಾರೇ ಅನ್ನದ ಧಿಮಾಕು, ಅಡಿಟೋರಿಯಂನ ಮೆಟ್ಟಿಲು,ಹಾಸ್ಯ ನಗು, ಲೈಬ್ರೆರಿ,ಬಾದಾಮಿ ಮರಗಳ ಕೆಳಗಿನ ಕಲ್ಲುಬೆಂಚು, ಗುಸುಗುಸು ಪಿಸುಪಿಸು ಸವಿಮಾತಿನ ಗುಂಗು.ಕಾಲೇಜ್ ಡೇ ಎಂಬ ಎಂದು ಮರೆಯದ ಸಂಭ್ರಮ. ಹೊಸ ರೀತಿಯ ವೇಷಭೂಷಣ ಜಿಗ್ಗ , ಜಿಗ್ಗ ಎಂಬ ಸ್ವಪ್ರಶಂಸೆಯ ಜೊತೆ ಪಕ್ಕದವರಿಗೂ ಜಿಗ್ಗ ಎಂಬ ಒಂದು ಮೆಚ್ಚುಗೆ.

ಲೈನ್ ಹೊಡಿಯುವುದು ಎಂಬ ವಾಕ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗದ ದಿನದ ಸಂಭ್ರಮ.

ಅಂದಹಾಗೆ, ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಸಹಪಾಠಿಗಳಿಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ಚಂದದ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು ಇಡುವ ಕೆಲಸವೂ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.ಇದು ನಾವು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಮಾಡಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತು. ಆ ದಿನ ಗೊತ್ತಾದರೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈಗಂತೂ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಕ್ಕು ಹಗುರವಾಗ ಬಹುದು. ಆದಿನ ಏನೂ ಅಲ್ಲದ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ತಮಾಷೆಗಳು ಈ ದಿನ ಜೀವನೋಲ್ಲಾಸ ತುಂಬ ಬಹುದು. ಆ ಒಂದು ಸಂತೋಷ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರದಾಗಿರಲಿ.

ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕ ಬಯೋಡೇಟಾ ತಯಾರಿಸಿ ಪರಿಚಯ ಇಲ್ಲದವರಿಗೂ ಕಳುಹಿಸಲು ತಯಾರಾಗಿರುನ ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಯಾಕೆ ಹಿಂಜರಿಕೆ.ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಟ್ಟು ಬರೆದು ಬಿಡಿ.

ಮತ್ತೆ ಜೀವನದ " ಗೋಲ್ಡನ್ ಲೈಫ್" ಮರಳಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನಿಜ. ಆದರೆ ನೆನಪನ್ನು ಮಧುರವಾಗಿಸುವ.

ಹಿಂಜರಿಕೆ,ಮುಜುಗರ ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಭಾವಚಿತ್ರದೊಂದಿಗೆ ಪರಿಚಯ ಬರೆದು ಬಿಡಿ.

ಬರೆದ ಅಧಿಕ ಪ್ರಸಂಗ ಜಾಸ್ತಿಯಾದ್ರೆ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ.

"ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಹತ್ರ ಬಾ,ಒಂದು ಕೈ ನೋಡೇ ಬಿಡುವಾ ಆಯ್ತಾ " ಎಂಬ ಒಂದು ಹಳೆ ಡೈಲಾಗ್ ಮಾತ್ರ ಹೊಡಿತೇನೆ.

ವಸುಧಾ ಶೆಣೈ